Technika ceramiki agatowej naśladuje wielobarwne piękno agatu. Kilka kolorowych, kontrastujących ze sobą glinek jest ze sobą łączonych w zaprojektowane lub przypadkowe kompozycje, co daje ciekawy efekt kolorystyczny i niepowtarzalne wzornictwo.
Technika ceramiki agatowej naśladuje wielobarwne piękno agatu. Kilka kolorowych, kontrastujących ze sobą glinek jest ze sobą łączonych w zaprojektowane lub przypadkowe kompozycje, co daje ciekawy efekt kolorystyczny i niepowtarzalne wzornictwo. Wytwarzane tą techniką garncarską unikaty przypominają przekrój agatu, marmuru lub onyksu. Ceramikę agatową, nazywaną również marmurkową, charakteryzuje występowanie barwnych warstw (słojów). Ceramik może utworzyć produkt o zaplanowanym i prezyzyjnie wykonanym wzorze, jak również pozwolić, by końcowy wzór był losowy i przypadkowy.
Agat wyróżnia się różnokolorowymi warstwami w naprzemiennej kolejności. Poszczególne, barwne pasma powstawały najprawdopodobniej w wyniku procesów wydzielania się krzemionki z roztworów. Zróżnicowanie barw agatów wynikają z inkluzji minerałów m.in. goethytu (barwa czarnobrązowa do czarnej), hematytu (czarna, ciemnoczerwona) lub chlorytów (zielona, fioletowa, biała, brązowa). Najczęściej prawdziwy, nie barwiony sztucznie agat nie ma żywych barw, lecz szare, różowawe i brunatne.
Ten wyjątkowy rodzaj ceramiki powstaje w wyniku nakładania na siebie zabarwionych uprzednio płatów gliny. Masę barwić można między innymi gotowymi pigmentami lub tlenkami metali. Produkt, dodatkowo pokrywany jest szkliwem, który umożliwia uzyskanie jeszcze ciekawszego efektu kolorystycznego.
Określenie "ceramika agatowa" (agateware) stosowane jest od przełomu XVII/XVIII wieku i wywodzi się z Anglii.
Marmurkowa technika tworzenia ceramiki wykorzystywana była też w Egipcie, Chinach, w Rzymie. W Japonii nosi ona nazwę nerikomi lub neriage.
